เรื่องที่แล้ว

หน้า หลัก

เรื่องต่อไป 

 ห้องใต้หลังคา
        เรื่องจริงที่ผมเองอยากเล่า แม้จะไม่น่าสยองเท่าไหร่ก็เถอะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อปี 1990 ตอนผมย้ายไปอยู่ที่ Boston ได้ไม่นานนักตอนนั้น เป็นหน้าหนาวครับ snow ตกเยอะมากเลยในปีนั้น ผมต้องตาก ลม ตาก ฝน เพื่อไปเรียนหนังสือ หนาวจับใจจริงๆเนื่องจากบ้านผมอยู่ไกลจากโรงเรียนมาก ผมจึงไปขอแชร์ห้องกับคนไทย ที่อยู่ใกล้โรงเรียนแถบๆนั้น (ยังไงก็ไกลพอได้เลยแหล่ะ)บ้านที่ผมไปอยู่เนี๊ย น่าอยู่มาก (แบบบ้านในฝันผมเลย ก็ว่าได้)เป็นบ้านทรงอังกฤษ มี 2 ชั้น มีชั้นพิเศษที่เป็นห้องใต้หลังคาด้วยบ้านถูกแบ่งเป็น 2 ชั้นให้เช่า ส่วนของ ผมอยู่ชั้นบน ซึ่งได้ห้องใต้หลังคาแถมมาให้ ฟรีๆ ถ้าดูจากภายนอกจะเห็นเป็นโดมแหลมที่ห้องใต้หลังคาด้วย สวยมากเลยครับ แถมทางขึ้นไปก็อยู่ติดกับห้องผมซะด้วยซิตอนแรก ๆ ผมไม่ค่อยได้สนใจ อะไร กับห้องข้างบน มากนักแบบว่ามาใหม่อะ เลยไม่ค่อยอยาก สอดรู้สอดเห็นมาก นักพออยู่มาได้ 2-3 วัน ผมก็เริ่มถามถึงห้องด้าน บนว่าเป็นอย่างไรแต่แปลกใจครับ ...เค้าอยู่มาก่อนผมเป็น ปี แต่ไม่เคยขึ้นไปดู เลยสักครั้งเดียวนึกในใจว่าเค้า อยู่กันมายังไงไม่สํารวจพื้นที่ เลยผมก็เลยไม่กล้าขึ้นไปล่ะซิ.....(บอกแล้วว่าเด็กใหม่)มีอยู่มาวันนั้น วันที่ผมไม่ ค่อยสบายจึงกลับบ้าน ไวหน่อยกลับบ้านมาได้ราว สัก ทุ่มกว่าๆ พอหลังจากอาบนํ้า ก็มานั่งดู TVที่ห้องรับแขก ราว สองทุ่ม เห็นจะได้ กําลังนั่งเพลินๆผมก็ได้ยินเสียงคล้ายมีการลากของหนักๆ อยู่ทางชั้นบน(เสียงหนักมาก) ครืด.........ครืด........ครืด.........ครืด..........ครืด....... จากตรงหัวที่ผมนั่งอยู่ ลากไปจนสุดอยู่ที่ทางขึ้นไปชั้นบน (ผมเดิน ตามฟังตลอด) แล้วก็ลากกลับไปทางเดิม.............จะว่าหนู ก็คงลากของเสียงหนักขนาดนั้นไม่ได้ จะว่า มีคนเข้ามาเลิกคิดไปได้เลยเพราะต้องผ่านชั้นของผมเสียก่อน จึงจะขึ้นไปได้เสียงที่ลากเนี๊ย นานอยู่ราว 2 ชั่ว โมงเต็มๆ โดนแบ่งจังหวะเป็นระยะ ระยะจนเจ้าของห้อง คนแรกกลับมา (โห....ผมเกือบบ้าแล้วช่วงนั้น)ค่อยใจ ชื้นขึ้นหน่อยแต่ผมไม่ได้บอกอะไร กับเค้า.........จนเพื่อนผมกลับมาจึงถามเพื่อนตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความว่า " เพิ่งเจอเหรอ "อ้าวเหรอ......(แล้วทําไมไม่บอกก่อน)...เรื่องผ่านมาได้ 2 วันผมไม่สบายมาก ไม่ได้ไป โรงเรียน นอนซมอยู่ที่บ้านขณะที่นอนอยู่ บนเตียงที่ตั้งอยู่ริมหน้าต่างผมก็เปิดโทรทัศน์ ที่วางอยู่ข้างประตูห้อง ดูไปดูมา เริ่มง่วงซิครับก็พอเคลิ้ม ๆ ประตูห้องก็เปิดออก.............มีคนชะโงกหน้าเข้ามาครับเป็นร่างเงาดําๆ สูงใหญ่มา กเลยใส่สูท สีนํ้าตาลเข้ม ไม่เห็นหน้าครับแต่เห็นผ้า เช็ดหน้าที่กระเป๋าหน้าอกเสื้อของเค้าเป็นสีแดงเข้ม จําได้ ติดตาเค้าเดินตรงเข้ามาแล้วเอาเท้ามาเหยียบที่หน้าอกผมไว้ โห........ขยับตัวไม่ได้เลยครับ แต่ตายังมอง TV อยู่จําได้แม่นมากว่าเป็น ช่วงข่าวอยู่นานเท่า นาน ที่ผมพยายามขยับตัวให้ได้ แต่ไร้ผลท่อง อะไร ตอนนั้นอะ เหรอ นึกไม่ออกเลยสักกะ บทเลยมาตั้งสติ ว่าให้ส่วนหนึ่ง ส่วนใดของร่างกาย ขยับให้ได้ก่อนเป็นผล ครับขาผม ขยับได้ ผมเลยกลั้นใจ วาดเท้าเตะ ไปอย่างแรงแบบไร้ทิศทาง.... "เพล้ง" กระจกที่อยู่ใกล้สุดแตกกระจายโชค ดีที่มีม่านกั้นอยู่ขาผมไม่ได้รับอันตราย จากกระจกผมลุกขึ้นมานั่ง แต่หันหลังให้ TV พอหันไปดูยังเป็นช่วงข่าว ที่มีคนอ่านคนเดียวกับที่ผมเห็นตอนก่อนหน้านี้ผมนอนไม่ลง จนเพื่อนกลับมาแล้วเล่าให้เค้าฟังเพื่อนผมยิ่งกลัว หนักเข้าไปอีก ช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลยพอวันรุ่งขึ้น ผมบุกตะลุยขึ้นไปชั้นห้องใต้หลังคาภาพที่เห็น ในห้องนั้น เต็มไปด้วย ฝุ่นและหยักใย ของที่เก็บไว้รกรุงรัง ระเกะ ระกะไปทั่ว (ซึ่งแทบจะไม่มีทางลากของไปไหนได้เลย) ของที่เก็บไว้เยอะมากมีทั้งถ้วย แก้ว โซฟา เก้าอี้ ผมเลยดอดเอาถ้วยลงมาใช้ซะเลย 2 - 3 ใบพอจะลงมา ผม เห็นผ้าคลุมเฟรมภาพไว้ เลยเปิดออกดูภาพที่เห็น ทําให้ผมอึ้งไปชั่วขณะ คุณลองเดาสิครับว่าผมเห็นอะไรรูป ผู้ ชายคนนั้นในภาพ แต่งสูทสีนํ้าตาล ในกระเป๋าที่หน้าอกมีผ้าสีแดง ใส่อยู่ที่นั่น  

เรื่องที่แล้ว

หน้า หลัก

เรื่องต่อไป