เรื่องที่แล้ว

หน้า หลัก

เรื่องต่อไป 

 คอนโดสยอง
        ผมเป็นคนหนึ่งล่ะที่เชื่อว่า..ผี.มีจริงผมกับเพื่อนจึงตั้งทีมเดินสายสำรวจตามบ้านร้างต่างๆ หรือโรงพยาบาล ทำแท้งเถื่อนที่ปิดไปแล้ว หรือจะเป็นตามวัดที่มีประวัติ..ดังๆ แต่วันนี้ผมจะพาคุณไป คอนโดฯ ร้างแห่งหนึ่ง เอา ล่ะผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันในคืนวันที่ 19/12/42...ผมกับเพื่อนเดินสายไปยังท่าน้ำวัดที่เขาบอกกันว่า...เฮี้ยน ..ประวัติมีอยู่ว่ามี.เด็กจมน้ำตาย!!.ตรงนั้น.. พอเรือที่รับจ้างพายผ่านมาบางครั้งก็จะมีเด็กโบกให้จอดพอแวะเข้า ไปก็ปรากฏว่า.. ไม่มีใครเลย!!..และบางครั้งชาวบ้านแถวนั้นก็จะได้ยินเสียงเด็กโดด น้ำเขาก็มองออกไปที่ท่าน้ำ วัดก็..เห็นมีเด็กโดดน้ำเล่นอยู่คนเดียวเขาก็มองไปที่นาฬิกาเป็นเวลาเกือบ.ตี2 .แล้วพวกผมก็ตัดสินใจ เดินสาย เป็นที่แรกของค่ำคืนนั้นพอพวกผมไปถึงก็ไปนั่งเล่นกันที่ศาลาริมน้ำ..นั่งกันสักพักก็มีเสียงเด็กหัวเราะเบาๆแล้ว ผมก็แผ่เมตตาให้เขาไปเสียงนั้นก็เงียบไป!! ผมกับเพื่อนก็ตกลงกันจะไปหาพี่ป๋องที่ ททบ.5.พอพวกผมขับรถ ออกผมก็ชี้ให้เพื่อนอีกคนดู..มีเด็กนั้งแอบอยู่โคนต้นไม้ใหญ่!..เพื่อนผมตกใจเกือบทำรถล้ม..พอเพื่อนผมตั้งสติ ได้ก็บิดนำไปก่อนแล้วก็ทำสันญานนัยๆว่าเจอกันที่ปั๊มนะพอถึงปั๊มผมกับเพื่อนก็คุยกันว่าเจออย่างนี้นะอะไรประ มาณนี้แล้วก็บึ่งไปหาพี่.D.J.ป๋องไปเจอตัวพี่เขาก่อนที่จะเข้าห้องส่ง.. ก็เลยถามถึงคอนโดร้างที่ซอยบางกรวย!! อยู่ตรงข้ามร้านกระจกแดงผมกับเพื่อนก็เดินทางไปที่คอนโดร้างทันที!พอไปถึงพวกผมต้องตกใจ! เพราะคอน โดร้างที่ว่านั้นขนาดใหญ่มาก..กว่าที่พวกผมคิดไว้ซะอีกแต่ก็นะครับไปแล้วก็ต้องเข้าสิครับ ถ้าไม่เข้าก็เหมือน กับว่ายังไปไม่ถึงในวันที่ผมมาเดินสายกันเป็นคืนเดือนหงาย. .และพวกผมก็เอาอุปกรณ์ที่ใช้ใน การสำรวจออก มา..มีไฟแช็คอยู่แค่ 2 อันครับลืมบอกไปว่า เพื่อนๆในทีมมี 10 คนครับพวกเราก็แบ่งทีมกันตอนเวลาประมาณ 24.30 น.เพื่อนก็ให้ผมเดินนำหน้าแต่เดินได้ไม่นานเพื่อนก็ให้ผมมาอยู่ ข้างหลัง.(ความรู้สึกผมลึกๆผมว่าข้าง หลังน่ากลัวกว่าข้างหน้า )..แต่ผมเป็นคนที่เจอผีบ่อยมากเพื่อนผมก็บอกเหมือนกันว่าผมมีเซนต์.ทางด้านนี้เดิน ตรวจห้อง ในชั้น 1 เพื่อนผมก็ กระซิบมาว่าถ้ารู้สึกอะไรไม่ดีให้บอกผมก็บอกว่าตอนนี้ยังไม่มีอะไรไปต่อเถอะ พอจะขึ้นบันได ชั้น 2 เพื่อนผมก็ให้ผมขึ้นนำไปก่อนผมก็เลย เดินนำขึ้นไปชั้นบน( ห่างกันระยะ 2 เมตร )แล้วก็ ตามผมมาแล้วก็ให้ผมไปอยู่..ข้างหลังอีก เป็นอย่างนี้ตลอด..จนถึงดาดฟ้า พอเหยียบบันไดก้าวแรก(ของทางขึ้น ชั้น 2 )ก็มีเสียงคล้ายคอมแอร์ติดดัง..ตื่ออออออ..พอผมชักขาออก ก็เงียบ พอเหยียบอีกก็ดังอีก แถมดังกว่าเดิม ซะด้วยสิผมก็ถามเพื่อนว่าไปต่อมั้ย?? (เพราะผมรู้สึกว่ามีคนแอบมอง)เพื่อนผมก็บอกว่าไปต่อ. ผมก็ไม่ขัดใจ เพื่อนเดินนำขึ้นไปก่อน..พอมองขึ้นไปบนชั้น 2 ผมก็บอกให้ทุกคนเงียบพอเงียบ..ปุ๊บ..ก็ได้ยินเสียงคนวิ่งขึ้นชั้น 3 ก่อนหน้าพวก ผมผมบอกให้เพื่อนยืนรอ เพราะผมตัดสินใจวิ่งขึ้นไปดูที่มาของเสียง..แต่พอวิ่งขึ้นไปแล้วจุด ไฟแช็คดูกลับ ไม่มีใคร......คอนโดนั้นมีทั้งหมด 7 ชั้นรวมดาดฟ้าหลังจากนั้นผมก็เดินดูตามห้องต่างๆจนขึ้นไป ถึงชั้น 3ก้าวแรกที่เหยียบ ผมได้กลิ่นน้ำอบอย่างฉุนมากเลย แต่ผมก็ไม่ได้บอกเพราะกลัวเพื่อนจะตกใจกลัว แล้วก็ขึ้นยาวไปจนถึง ดาดฟ้าเพื่อนผมคนหนึ่ง เขาก็อุทานมาว่า..ไอ้ห่า น่ากลับฉิบเป๋งเลย!! พวกผมก็เดินลงผม ดูนาฬิกา ตอนที่ลงนั้นตี 2 กว่าๆผมก็ถูกให้ไปเดินคุมหลังตามเคย เพราะข้างหลังไฟไม่มีเลยครับพอออกมาผม ก็บอกเพื่อนทั้ง 6 คนว่าออกไปคุยกันที่ร้านอาหารดีกว่า (เพื่อนผมอีก 4 คนอยู่ที่ร้านอาหาร) พออยู่ที่ร้านผมก็ ถามคนที่ไปด้วยว่ารู้สึกเหมือนคนแอบมองกับเดินตามใหม ?เพื่อนผมตอบเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า อือ!! แล้ว ตลอดการ เดินสายที่คอนโดร้างนั้น พวกผมได้ยินแต่เสียง เด็กร้องไห้!! กระเบื้องแตก!! เสียงวิ่ง!! ผมจึงถามป้า ที่ร้านอาหารว่าที่นี่มี ประวัติเฮี้ยน!! อย่างไร ป้าก็บอกว่าเคยมีผู้หญิง... ผูกคอตาย!!..ในชั้น 3 ผมกับเพื่อนจึงถึง บางอ้อ ว่าเสียงที่ได้ยินนั้นมีที่มาที่ไปอย่างไร ป้าก็บอกว่าเชือกที่ใช้ ผูกคอตายยังอยู่ในห้องเลยผมกับเพื่อนเลย ตกลงเข้าไปหาเชือกกัน คราวนี้มีผมกับผู้กล้าอีก 3 คน (รวมผมเป็น 4 )ก็เดินมุ่งไปยันชั้น 3 ... ผมก็เปิดประตู ดูไปเรื่อยจนเจอห้อง 303ทำให้หัวใจของผมแทบหยุดเต้น!!..เพื่อนผมตกใจจนร้อง..เอ้ย!! มีเชือกเส้นใหญ่มาก !! ห้อยอยู่ บนเพดานห้องทั้งๆที่มาสำรวจตอนแรกมันไม่มี เพื่อนผมกำลังจะวิ่ง ผมบอกว่าห้ามวิ่งนะ ถ้านายวิ่ง เขาจะยิ่งมาหลอก!!พวกผมก็ค่อยๆ เดินกันลงมายังไม่ทันถึงชั้น 2 เลยก็ได้ยินเสียงเพื่อนที่อยู่ข้างล่าง.ร้องเสียง หลง!!แล้วก็วิ่งหนีออกไปข้างนอกผมก็ซ้อนรถเพื่อนออกไป. ตามหาพวกที่เหลือ..ระหว่างทางที่มาผมหันกลับไป มองที่คอนโด!!...ผมเห็นผู้หญิงกวักมือเรียก!!!. พอมาถึงปากซอยผมก็ถามเพื่อนที่อยู่ข้างนอกว่าเกิดอะไรขึ้น.. เพื่อนผมทั้ง 6 คนบอกว่าตอนที่เราอยู่ชั้น..3.. เราเห็นคนยืนบนดาดฟ้า!!!..กวักมือเรียกแล้วชี้ไปที่ทางเข้าตึก!!.. อย่างที่บอก ( วันนั้นเป็นคืนเดือนหงาย ) เพื่อนทั้ง 6 ก็เลยวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต........... ( สุดท้ายนี้ผมขอยืนยัน ว่าการเดินสายครั้งนี้มิได้คิดจะท้าทาย แต่เป็นการเก็บบรยากาศในสถานที่ที่มีเสียงร่ำลือเท่านั้น. .ลืมไม่ได้เลย คือดวงวิญญาณ ทุกๆดวงที่เรานำมาบอกกล่าว..ขอให้ดวงวิญญาณทุกดวงจงไปสู่สุคติด้วยเทอญ )  

เรื่องที่แล้ว

หน้า หลัก

เรื่องต่อไป