เรื่องที่แล้ว

หน้า หลัก

เรื่องต่อไป

  เขาคือใคร 
        ดิฉันขอเล่าเลยละกันนะคะ คือดิฉันเป็นคนจังหวัด..... ต้องเดินทางไปเรียนพิเศษอีกจังหวัดหนึ่งต้องนั่งรถเมล์ ไปคนเดียว 140 กว่ากิโล ซึ่งดิฉันเป็นคนที่เห็นศาลแล้วต้องไห้วเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นศาลเล็กๆ ก็ตามทีระหว่าง ทางก็มีศาลมากเลยละคะ ดิฉันไปทุก เสาร์-อาทิตย์ เลยจำได้ว่ามีอยู่ตรงไหนบาง พอนั่งรถไปถึงแม้ดิฉันหลับอยู่ ก็ตามดิฉันจะต้องตื่นไห้วศาลโดยอัตโนมัต วันนั้นดิฉันนั่งรถไปเรียนตามปรกติ ดิฉันนั่งเบาะที่นั่งได้ 2 คน รถ ออกจากท่า คนก็ไม่ค่อยเต็ม พอไปเรื่อยๆ คนก็ทยอยขึ้น แต่ไม่มีใครนั่งข้างๆ ฉันเลยรถไปเรื่อยๆก็มีคนขึ้นอีก ทีนี้เยอะเลยคะ จนได้ยืนโหนก็มี แต่ก็ไม่มีใครนั่งกับดิฉันเลย ดิฉันเริ่มมองตัวเองว่ามีอะไรผิดปรกติรึเปล่าแต่ก็ ไม่มีอะไร เนื้อตัวก็สะอาดดีเบาะข้างๆก็ไม่มีอะไรผิดปรกติ แต่ทำไมไม่มีใครนั่งเลย พอเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วมา ตรวจตั๋ว ดิฉันก็ยืนตั๋วให้ นายตรวจถามดิฉันว่า แล้วคนข้างๆ ละ ดิฉัน เลยตอบกลับว่าคนไหนคะ นายตรวจ ก็ หนุ่มที่นอนอยู่นี้ไง พร้อมชี้ไปที่เบาะข้างๆ ดิฉันแทบอยากกระโดดลงจากรถ เมื่อรู้ว่ามีคนนั่งข้างๆ ดิฉันตอบ นายตรวจว่าไม่รู้จักคะ เขาก็เดินไปเฉยๆ พร้อมกับทิ้งคำถามให้ดิฉันว่าเขาที่นั่งข้างๆ คือใคร ฉันนั่งตัวแข็งไป เลื่อยๆ จนหลับไปจนถึงสี่แยกที่เกิดอุบัติเหตุบ่อยๆ รถเกิดดับกระทันหัน ดิฉันสลึมสลือตื่นขึ้นภาพที่ดิฉันเห็นคือ เห็นผู้ชายวัยรุ่นใส่เสื้อขาวกางเกงยีนส์ลุกออกจากเบาะข้างๆพร้อมหันมายิ้มให้ฉันพอดิฉันได้สติก็ไม่เห็นผู้ชาย คนนั้นเลย จู๋ๆ รถก็ติดแล้วก็ไปได้ต่อ เหมือนกับจอดให้ชายเสื้อขาวลงยังงั้นแหละ  

จาก เด็กมึน

เรื่องที่แล้ว

หน้า หลัก

เรื่องต่อไป